Portrait of my Father
Ik ben al meerdere malen in het Crocker Art Museum in Sacramento geweest en heb dit schilderij ook meerdere malen gezien en elke keer overkomt me dat gevoel dat ik naar een intiem moment kijk van iemand die zijn stervende vader van dichtbij heeft gezien. Vastgelegd in een enorm schilderij. Je komt een zaal binnen van dit museum en daar hangt het. Dat laatste moment van een oude man, de vader van de kunstenaar.
De kunstenaar heet Stephen J. Kaltenbach en deed er 7 jaar over om dit eerbetoon aan zijn vader te maken. Hij noemde zijn schilderij ‘Portrait of my Father’ en het begeleidend schrijven zegt: ‘This painting is a memorial, one that celebrates a loved one and his passage from this life to the next.’
Hier is de kunstenaar aan het werk geweest die als een alchemist dat ene moment van leven en dood heeft vastgelegd en mij als kijker elke keer weer laat nadenken over mijn leven en mijn overgang naar het volgende. Dat moment van overgang. Die passage.
Ik lees in het boek ‘Geloof, Hoop en Ravage’ van Nick Cave en Seán O’Hagan over de plek waar hemel en aarde elkaar raken.
‘Voor mij is het schrijven van muziek — vooral het maken van muziek — een manier om deze religieuze staat te verstevigen. Ik denk dat het gevoel van verhevenheid die je in die nummers hoorde, voortkomt uit onze pogingen om precies dat te doen: te reiken naar een groter mysterie. Het is een plek van spirituele hunkering.’
Die plek dus, waar leven en Leven in elkaar overgaan. Waar het lichaam, het denken en het gevoel er wel zijn, maar waar er meer is dan het lichaam, het denken, het gevoel. Waar het eeuwige is, het onbenoembare, wat het Hindoeïsme Dat noemt. Niet verder uit te leggen met woorden. Stephen J. Kaltenbach heeft het vastgelegd, Nick Cave zingt erover.
En ik? Ik heb er kleine flinters van meegemaakt.
Ron van Es — founder School for Purpose Leadership
