In het hart van je business leeft purpose
In een open brief op LinkedIn heeft Bob Chapman, CEO van Barry-Wehmiller fenomenaal gereageerd op de bijna 200 grote bedrijven die zich verzameld hebben in de Business Roundtable. In hun ‘Statement on the Purpose of a Corporation’ beloven zij: ‘Each of our stakeholders is essential. We commit to deliver value to all of them, for the future success of our companies, our communities and our country.’ Dus niet langer de investeerder, de shareholder bepaalt richting en purpose van het bedrijf, maar alle stakeholders. Iets dergelijks heeft een beweging als Conscious Capitalism al veel eerder gemunt door bedrijven op te roepen door alle stakeholders in de hele keten te zien in hun businessmodel. Geen winstmaximalisatie, maar zorg voor planeet, community, medewerkers, klanten (zijn onze producten wel gezond eigenlijk?), toeleveranciers, etc. Samen wordt een bedrijf gedragen, niet door enkelen.
Het bericht van Business Roundtable werd met gejuich ontvangen. Eindelijk zien ook de grote bedrijven het belang van wereld, samenleving en elkaar. En tegelijk kwamen de vragen. Echt waar? Hoe dan? In een artikel in Harvard Business Review bijvoorbeeld van Andrew Winston met de titel ‘Is the Business Roundtable Statement Just Empty Rhetoric?’ Logische reacties met terecht vragen. Is het kapitalistisch idee van het terecht van de rijksten dan nu echt doorbroken, of is het slechts mooipraterij? Is het links lullen en rechts de zakken vullen? Andrew Winston houdt de hoop op een echte verandering levend door te eindigen met: ‘So, by all means, let’s hold these companies to their words — as employees, customers, community members, and shareholders. Let’s demand that they truly embrace longer-term thinking and fight for policies that enable a thriving world. Otherwise, it’s just empty rhetoric.’
Nu voegt dus Bob Chapman zich in de rij van kritische vragenstellers, maar hij stroopt de mouwen op. Ok, ik heb jullie gelezen, hoe gaan we dit samen voor elkaar krijgen. Als CEO van Barry-Wehmiller, een capital equipment provider met een omzet van 3 miljard heeft hij 20 jaar geleden voor hetzelfde dilemma gestaan. Wat is de purpose van mijn bedrijf? Hoe, wat, waarom, en vooral wie. Met wie ben ik hier? Bij Bob Chapman, en eerlijk gezegd ben ik ervan overtuigd dat het juist en misschien wel enkel om dit soort momenten gaat, was er een realisatie-punt, een moment van bezinning, noem het ingeving. Wie zijn deze mensen in mijn fabrieken? Het is mijn familie. In zijn open brief aan zijn collega’s schrijft hij dan ook: ‘If you look at a spreadsheet of personnel, it’s easy to disregard the humanity in each and every name listed. They can easily be seen as numbers on a page that can be reduced or deleted when share price dips. When I was in business school, I was taught to view people as functions and objects for my own — or the company’s — financial success. But that’s not the reality. Johnny is not just a welder and Sally is not just an engineer. They are daughters, sons, siblings, spouses, or parents with hopes, dreams and responsibilities.’
Familie. Geen medewerkers op papier. Geen assets. Geen noodzakelijke kosten. Familie. Mensen met een verleden, heden en toekomst. ‘As a leader, it is your responsibility to care for them as someone’s precious child whose life has been entrusted to you to steward for 40 hours or more a week.’
Als mensen in jouw bedrijf als familie wordt gezien. Als mensen die net als jij verlangens, hoop en liefde nodig hebben, dan zul je als leider, als bestuurder, als directeur, manager er je ‘purpose’ van maken om zuiver te handelen. Misschien is dan wel de enige vraag: ‘Doe ik de goede dingen en doe ik ze goed?’ die je elke dag op het spoor houdt.
‘Everyone wants to know that who they are and what they do matter. When you recognize that you have precious lives within your span of care, it is also your responsibility to nurture those lives and keep them safe. Listen to them. Really listen to them. Recognize and celebrate their accomplishments. Find ways to encourage and develop their gifts and talents. Have patience with them. Give them the freedom to innovate, as well as makes mistakes. No one wants to be managed. You don’t manage your spouse or child. People want to be mentored. They want to be coached. They want to be led.’
Een rij beloften de wereld in slingeren is een eerste, hele goede stap. Hier geloof ik in, hier sta ik voor, ik beken, ik erken. Maar dan komt de fase van kunde. Hard werken. Beloften maken ‘schuld’. Ik ben niet iemand die beloften bekritiseert op voorhand. Mijn hoofd schud en mompel: het zal wel. Ja, ik geloof in het goede. Ik geloof oprecht dat we het beste willen met elkaar. Maar dan moeten we wel uit het systeem willen stappen dat business enkel gaat om geld. Natuurlijk, gezond zaken doen is geld verdienen, maar het is meer. Veel meer. Het is verantwoordelijkheid nemen voor de wereld om je heen. Betekent dat je als bedrijf bij wilt dragen. Mensen mee wilt nemen. Individueel, in hun talenten en verlangens naar een beter leven. Als collectief omdat de wereld om ons draait. Rentmeester zijn.
Bob Chapman heeft van het moment van realisatie een lange weg afgelegd. Zijn belofte maakte schuld in zijn bedrijf. Hij schreef er een prachtig boek over, ‘Everybody Matters’ en richtte een opleiding in om zijn mensen de weg te wijzen. Hij noemde dat ‘The Guiding Principles of Leadership’.
Bob Chapman eindigt zijn open brief met deze woorden, en ik wens dat ook aan Nederlandse bedrijven die tot besef komen dat het ‘anders’ moet, begrijpen dat door het idee van purpose in het hart van de business te plaatsen het bedrijf weer gaat leven: ‘I wish you well on the journey to come because it is the path by which we build a better world.’
Ron van Es, partner Purpose Day
