IK WIJ ZIJ ONS IK

Het kan niet anders dan dat we de wereld door onze eigen ogen aanschouwen. We bekijken de boel en hebben daar onze mening over. We weten natuurlijk dat het een mening is, een manier van zien, die bedacht is, soms zelfs ons aangepraat.

Maar dan is er een grotere kring, de kring van wij. Onze lotgenoten, peeps, familie en vrienden. Zij hebben onze zorg. Onze liefde. En als het goed is, is dat andersom ook. Onze wereld wordt groter. En minder zorgeloos, soms zelfs ongemakkelijk. We zien de rauwe randen van het leven. Er zijn geen geitenpaadjes om er ons van af te maken.

En van wij worden we geconfronteerd met zij. De anderen die we niet kennen, maar wel gezien hebben. Op beelden, in verhalen, in een krant. Zij wonen verderop, soms heel veel verderop. En hebben hun ongemakken, leed, oorlogen en verwoestingen. We kijken het aan en weten er geen raad mee. Al voelen we van wel, want ongemerkt vergelijken we de zij met ons wij.

En dan sluit de cirkel zich. Want met ik en wij willen we niet meer om zij heen. In dat grote verhaal van mensheid is er geen tegenover, geen andere kant, geen oordeel. Er is een ons. Een ons. Hoe kan het dan dat we ons uitsluiten, meedogenloos verdienen, ongenaakbaar een rug toekeren, over lijken gaan?

De vraag is dan:

‘Wat is dan het leven dat je ambieert, je invloed op alles en iedereen, de mens die je van geboorte bent?’

Zonder besef van ons is er geen ik. O, er is wel een ik, maar die is ten dode opgeschreven, eenzaam, uitgemergeld, troosteloos en zielloos. Zonder het verhaal van ons, is er geen ik, geen wij en ook geen zij. Ons is waar de wereld over gaat. Ons. Ons alleen en alleen ons.

Ron van Es — founder & mentor School for Purpose Leadership