Hallo wereld!
Ik werk tussen bedrijven en schrijven door aan een klein boekje. Het gaat ‘Hallo wereld!’ heten (voorlopig) en ik schrijf het voor mijn kleinkinderen. Ik heb er 12 en de oudste heeft nog niet de leeftijd waar dit boekje voor bedoeld is, maar dat gaat wel goed komen. In ‘Hallo wereld’ beschrijf ik mijn meest wijze lessen aan de hand van 7 leef-regels. Natuurlijk hoop ik dat ze het boekje ooit eens ter hand nemen en dan niet zuchtend weer wegleggen. De 7 leef-regels heb ik intuïtief gekozen en daarna bewust naar gekeken. En al schrijvend verander ik er misschien wel wat aan, maar voorlopig zijn dit ze:
Wees jezelf — (en daarom moet je weten wie jij bent).
Je bent nooit alleen — (iedereen heeft anderen nodig).
De natuur is je vriend — (wees er zuinig op).
Kijk naar de toekomst — (je bent verantwoordelijk voor jezelf).
Wees gul — (deel van wat je hebt).
Leer — (wijsheid is macht).
Wees geen volger — (verkoop je principes niet).
De eerste leef-regel is gelijk een beste binnenkomer, het meest ingewikkelde voor een opgroeiend mens: wees jezelf. Moet je eerst weten wat ‘jezelf’ dan betekent en inzien dat je ook ‘jezelf’ niet kunt zijn in leven en handelen. Er is veel over geschreven en gedebatteerd, over dat ‘zelf’, dus ik heb stof genoeg. Maar ik wil in het boekje vooral mijn eigen weg en de valkuilen beschrijven. En dat voor een opgroeiende tiener, dus ik moet oppassen niet te belerend te zijn. Je eigen weg vinden, je eigen ‘zelf’ ontdekken, tegen je eigen wereld ‘Hallo!’ zeggen.
De leef-regels overigens kun je natuurlijk overal terugvinden in de literatuur. Iedere filosoof heeft er wel een of twee beschreven. En ook theologen lieten zich niet onbesproken, nog afgezien van zoiets als de 10 geboden. ‘Mijn’ leef-regels zie ik niet zo zeer als geboden, maar als voorboden van avonturen. Ontdekken in je leven is het leukste en tegelijkertijd moeilijkste dat er is. De jonge jaren in je leven helpen daar gelukkig heel goed bij — ik merk dat als mensen ouder worden de zucht naar veranderen behoorlijk afneemt.
Mijn inspiratie zijn ook de regels van Benedictus. Officieel heette hij Benedictus van Nursia en was de oervader van het kloosterleven en zijn regels legden een behoorlijke discipline op voor monniken. Discipline is — voor ons mensen — een lastig begrip, want het verwijst naar gehoorzaamheid, regelmaat, een wil-tot-bekennen. Daarom kijken we misschien wat meewarig naar deze regels uit de 5e eeuw. Maar discipline, of beter de oprechte nieuwsgierigheid, waarbij je ook de donkere kanten in je leven niet uit de weg gaat, is het enige kompas dat je nodig hebt op je pad.
Maar goed, ik ben dus die 7 leef-regels aan het beschrijven met ook typische voorbeelden uit mijn eigen leven in de hoop dat de nieuwsgierigheid het gaat winnen van de afleiding. Dat de leef-regels uitnodigen om te leren, te leven, te groeien als mens.
Waar ik wel benieuwd naar ben is van welke leef-regel die ik hier beschrijf jij veel geleerd hebt. Met misschien de nodige schade en schande. Of waar je, stel dat je nog eens opnieuw mocht opgroeien, het meest geleerd van zou hebben. Of hebt. Mis je trouwens een leef-regel waar je zelf veel aan hebt gehad, ook mogelijk. Hebben leef-regels je sowieso iets te vertellen (gehad)?
Overigens begin ik het boekje ‘Hallo wereld!’ met deze woorden: ‘Toen ik zo oud was als jij nu bent, was ik misschien eigenwijzer dan de meeste mensen op aarde. Niet dat ik alles beter wist, maar ik ging er niet vanuit dat iemand dat wel deed. Ik vroeg dus ook niet om iemands raad of wijsheid. Liever zocht ik het zelf wel uit. Lang dacht ik ook dat dit de beste manier was, gewoon zelf uit proberen. Zelf iets bedenken. Een oplossing zoeken. Misschien had het er ook wel mee te maken dat ik niet zo goed kon of wilde vertrouwen op iemands wijsheid.’
Ik hoop dat al mijn kleinkinderen en alle andere jonge mensen die dit boekje te pakken krijgen iets leren van een eigenwijze schrijver die zijn hoofd heel vaak gestoten heeft en door de zeven leef-regels uiteindelijk zijn spoor wel gevonden heeft. Om uiteindelijk ‘Hallo wereld!’ uit te roepen.
Ron van Es
