Er zijn maar 3 vragen in ons leven.

Er is het fenomeen van een Facebook pagina die maar liefst door meer dan 18 miljoen mensen wordt gevolgd. Nee, het is geen beroemdheid, die niksigheid verkoopt, het is een pagina waar mensen hun verhalen delen in het kort. Humans of New York. Zo begon het ook, mensen die ook straat werden gefotografeerd door Brandon Stanton. Ook al geen beroemd fotograaf, toen, en hij dacht ergens in 2010: “Somewhere along the way, I began to interview my subjects in addition to photographing them. And alongside their portraits, I’d include quotes and short stories from their lives.” Foto’s van New Yorkers, duizenden, op straat gefotografeerd. En daarbij dan hun verhaal. Kort. Even stil staan bij die levens. Mooi, krachtig idee.

Maar dan.

Dan komen de reacties. Duizenden per kort verhaal. In een dag, twee dagen, staat het vol met andere verhalen. Reacties op dat ene verhaal van een gewoon mens. Wat een verbinding, wat een herkenning, wat een ontroering. Wat je kunt leren uit al die verhalen is dat er eigenlijk maar 3 vragen zijn in ieders leven:

Wat is er niet gelukt?

Hoe ga je daar nu mee om?

Wat wil je dat er nog gaat lukken?

Ik ben al meerdere malen in het Crocker Art Museum in Sacramento geweest en heb dit schilderij ook meerdere malen gezien en elke keer overkomt me dat gevoel dat ik naar een intiem moment kijk van iemand die zijn stervende vader van dichtbij heeft gezien. Vastgelegd in een enorm schilderij. Je komt een zaal binnen van dit museum en daar hangt het. Dat laatste moment van een oude man, de vader van de kunstenaar. De kunstenaar heet Stephen J. Kaltenbach en deed er 7 jaar over om dit eerbetoon aan zijn vader te maken. Hij noemde zijn schilderij ‘Portrait of my Father’ en het begeleidend schrijven zegt: ‘This painting is a memorial, one that celebrates a loved one and his passage from this life to the next.’ Hier is de kunstenaar aan het werk geweest die als een alchemist dat ene moment van leven en dood heeft vastgelegd en mij als kijker elke keer weer laat nadenken over mijn leven en mijn overgang naar het volgende.

Verleden, heden, toekomst. En hoe trekken die punten een lijn? Een reis? Ja, er zijn zijwegen, er zijn doodlopende paden, er zijn hemeltergende stiltes, droge woestijnen waar het leven uit weg vloeide, er zijn uitzichtloze situaties. Maar er zijn echter maar 3 punten in je leven. Verleden, heden, toekomst.

En allemaal hebben we daarin ons verhaal. Wat is er niet gelukt, hoe ga je daar nu mee om, wat wil je dat er nog gaat lukken?

Het is prachtig om al die reacties op Facebook te lezen. Je af te vragen hoe het in je eigen leven resoneert. Te fantaseren wie die mensen zijn. Vooral jezelf te lezen. Verleden, heden, toekomst.

Ron van Es — School for Purpose Leadership